Definitie vastgesteld i.s.m. studenten van de Radboud Universiteit Nijmegen
Wie onrecht wil bestrijden, moet het wel eerst zien. Dat klinkt als een open deur, maar culturele normen, ingesleten patronen, dwingende en ongeschreven regels maken ons tot vissen in het water. We merken het water pas op als iemand ons ervan bewust maakt. Veel dingen die we nu absurd en onrechtvaardig vinden, waren een paar generaties of soms nog korter geleden volstrekt normaal: de dominante positie van de man over de vrouw, de ontkenning en afwijzing van homoseksualiteit, discriminatie van mensen van kleur of etnische minderheden etc.
Om de status-quo op te merken en te veranderen, is een flinke portie rebellie nodig. Wie als eerste opstaat kan namelijk nogal wat tegenwind verwachten. Je belandt in discussies, wordt voor gek verklaard, tegengewerkt en in het ergste geval ook bedreigd en zelfs vermoord.
We leven in een tijd waarin democratische waarden worden betwist, oorlogen worden gevoerd en nieuwe autoritaire leiders opstaan. Feiten zijn meningen en desinformatie wordt bewust verspreid. Het water is troebel. En dat terwijl de mensheid grote problemen wacht.
Hoog tijd om rebellen te bestuderen. Uit rebellie zijn de sociale bewegingen geboren die Europa gevormd hebben. Rebellen zorgden voor democratisering en streden voor gelijkheid en vrijheid.
Wat kunnen we van ze leren? Hoe lukt het rebellen om autonoom te denken? Welke strategieën hanteren ze en hoe houden ze vol? Wat bereiken ze? Zijn ze altijd ‘goed’, of zijn er ook slechte? Wie zijn in jouw ogen de rebellen van tegenwoordig? En wat wil jij eigenlijk veranderen als je zou kunnen?
