Definicja opracowana we współpracy ze studentami z Uniwersytetu Radboud w Nijmegen
Ci, którzy chcą walczyć z niesprawiedliwością, muszą ją najpierw rozpoznać. Może się to wydawać oczywiste, ale żyjąc według norm kulturowych, narzuconych i niepisanych zasad uważamy je za coś oczywistego. Zauważamy je dopiero wtedy, gdy ktoś nam to uświadomi. Wiele rzeczy, które dziś uważamy za absurdalne i niesprawiedliwe, było normą kilka pokoleń temu, a nawet całkiem niedawno: wyższość mężczyzn nad kobietami, zaprzeczanie i odrzucanie homoseksualności, dyskryminacja osób o innym kolorze skóry czy mniejszości etnicznych itd.
Żeby zauważyć i zmienić status quo, potrzebna jest zdrowa dawka buntu. Ci, którzy jako pierwsi przeciwstawią się niesprawiedliwości, mogą spodziewać się dużego oporu społecznego. Kłótnie, łatka „szaleńców”, sprzeciw, w najgorszych przypadkach groźby, a nawet śmierć.
Żyjemy w czasach, w których wartości demokratyczne są kwestionowane, toczą się wojny i pojawiają się nowi dyktatorzy. Fakty są opiniami, a dezinformacja jest celowo rozpowszechniana.. A wszystko to przy ogromnych problemach, jakie czekają ludzkość.
Ruchy społeczne, które ukształtowały Europę, narodziły się z buntu. Najwyższy czas przyjrzeć się buntownikom, to oni doprowadzili do demokratyzacji, walczyli o równość i wolność.
Czego mogą nas nauczyć? Jak to się dzieje, że buntownicy zaczynają myśleć odmiennie niż większość? Jakie strategie przyjmują i jak się utrzymują? Co osiągają? Czy zawsze są „dobrzy”, czy są też „źli”? Kim według Ciebie są dzisiejsi buntownicy? Wyobraź sobie, że jesteś buntownikiem, co byś zmienił w codzienności, gdyby było to możliwe?
